Opowiadałeś o swojej wielkiej miłości:
gdy byłeś wolny widząc bezkresny horyzont
i słysząc jak ocean tobie śpiewa pieśni
lub stroi specjalnie "dziady" pienistą grzywą.
Mówiłeś o żaglach wzdętych w słońca pozłocie,
o wysmaganych wiatrem, pociemniałych twarzach,
sztormach rzucających statkiem, gdy fale wysokie
(choć gwizdania kapitan surowo zakazał).
Raz jeden tylko byłeś jak dynamit
w niecierpliwym czekaniu i redy, i portu.
Lecz najwięcej tęsknoty przelałeś oczami,
bo proste słowa były niczym do raportu.
© Elżbieta Żukrowska 31.01.2015.
Fot. Adam Mondzelewski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz