Młodziutka brzoza samotna
(z inspiracji zdjęciem Andrzeja Kosiby)
Pobielała całkiem w zimnie i żałości,
nawet wiatr ją omijał, w gałęziach nie śpiewał...
A przecież miała w sobie tęskne skryte pieśni,
które szpak co wiosny dla niej wygwizdywał...
Miała soki żywe i gdy szło ku wiośnie
każdy pączek karmiony w nich się obmywał.
Ludzie o niej mówili - jaka piękna rośnie,
choć samotna, to przecież młoda i szczęśliwa.
Chórek żab ją ośpiewał niczym pannę młodą,
kiedy wczesną wiosną szło miłosne granie...
Więc dlaczego teraz taka zimna, blada
i smutkiem myśli ma poprzetykane...?
© Elżbieta Żukrowska 24.01.2015.
Fot. Andrzej Kosiba
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz