Do Ciebie, Panie
- z inspiracji zdjęciem Zdzisława Marciniaka
O Panie! Po cóż te zakręty?
Były żlobione koleiny,
utarte szlaki wprost do Ciebie.
A teraz asfalt jest zdradliwy...
I o modlitwę bywa trudno,
bo jakby czasu brakowało,
a Ty przytulić tylko pragniesz,
niechby mi serce ocalało.
Panie, tak łatwo zapominam
i zamiast prośby - zabieganie,
a Ty prosiłeś właśnie cicho
- na moje barki daj swój kamień.
Kiedy już taka utyrana,
kiedy wygasło jasne lśnienie,
skraj Twojej szaty biorę Panie,
bym zakończyła to błądzenie.
© Elżbieta Żukrowska 2.1.2015.
Fot. Zdzisław Marciniak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz