ZACZEKAJ NA MNIE MÓJ POETO

Zaczekaj na mnie mój poeto


Zaczekaj na mnie, a nad ranem,
kiedy horyzont we mgle tonie,
przyniosę ci - jak zeszłym razem -
cieplutkich uczuć pełne dłonie.

Usiądź wygodnie pod starą wierzbą,
łąka niech pachnie, kwitną kwiaty,
a ty poszukaj pośród uczuć
- czy znajdziesz te nie byle jakie?

Później z uśmiechem podaj rękę
i porywając mnie na spacer
opowiedz to, na co wciąż czekam,
a czego inni nie zobaczą...

I snuj tak z wolna swą opowieść
pośród uniesień, słońca, woni...
Zasłucham się i rozkoszując
dam się bez reszty oszołomić...

© Elżbieta Żukrowska 17.01.2015.
Fot. za: Marian Zaborowski