Krzysztofowi K.K.
W wiersz składam słowa - one takie skromne...
Gdybym choć ślicznie śpiewać umiała...
Zatem wiersze zostawiam - może ułomne,
lecz najpiękniej Tobie podziękować chciałam...
Są dary rąk i dary serca. Czasem jednak bywa,
że łączy się niewidoczne z materialną treścią.
Wtedy z drugiego serca wdzięczność obficie wypływa
- Krzysiu - dziękuję Ci za dar Twój i za to, że jesteś.
© Elżbieta Żukrowska 14.01.2015.
Fot. Władysław Zakrzewski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz