108//14. WEWNĘTRZNA WALKA

WEWNĘTRZNA WALKA

- do Andrzeja Łukawskiego

Nie wyrzucasz z siebie dręczących obrazów.

Dzielisz je na czworo, jak niegdyś zapałkę.

I z każdej ćwiartki uprzędziesz rzecz nową

- choć później przyznasz, że to nic nie warte.

Często ukrywasz je najgłębiej w sobie.

Nie szepniesz słowa nawet przyjaciołom.

Najsmutniejsze tęsknoty i gorzkie żałoby,

a ty ciągle stoisz nad otwartym grobem.

Nocą twe myśli wychodzą z ukrycia.

Chcesz je opanować,  mocujesz się z nimi.
To co cenisz najbardziej jest nie do zdobycia,
ale też ukryjesz skrzętnie przed wszystkimi.

Pośród rozmyślań odnajdziesz promyczek,

Mniej niż myśl, niż zalążek, niż ziarno gorczycy.

Z tego wiersz ułożysz i poślesz do ludzi…

A ile wątków drzemie? Tego nikt nie zliczy…

© Elżbieta Żukrowska 3.02.2014.
Fot. z internetu