TANECZNE PAS
Wyłożyłam na stół skrywane marzenia...
Segregacja od dawna była tu konieczna:
to od zaraz, te miłe drobiazgi niedługo,
a tu — oj! —cała sterta taka... niedorzeczna...!
A jednak z tej trzeciej najbardziej kuszące!
I trudno zrezygnować nawet z najmniejszego.
Każde marzenie śliczne, jak kwiatek wabiące,
sięgnąć po nie — to zdobyć coś niemożliwego!
Nie poddając się wcale losu fanaberiom
postawić na swoim, śmiejąc się ze złudzeń
zatańczyć kontredansa, nie raczyć spokojem
— oświadczyć losowi, że mam dość uprzedzeń.
Bogatsza doświadczeniem oraz cierpliwością,
zbuduję własną twierdzę, gdy doświadczę weny.
Wytrzymam sztormy, burze, nie poddam słabościom,
tanecznym krokiem wejdę na sam środek sceny.
© Elżbieta Żukrowska 15.02.2014.
Fot z internetu
Ja już dawno przestałam marzyć..., ale dobrze, że są ludzie, którzy mimo trudności potrafią to robić, a nawet realizować swoje marzenia. :)
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję za odwiedziny i komentarz.
UsuńTo fatalnie, że przestałaś marzyć! Wracaj do marzeń jak najszybciej!!!