niedziela, 16 lutego 2014

172//14. I PO WSZYSTKIM



I PO WSZYSTKIM

Już wiem, kochana, już rozumiem
— to bycie ze mną ciebie nuży.
Czas fascynacji ci przeminął
i wspólne życie dziś nie służy...

Znudzona mocno czeszesz włosy,
nie chcesz, bym dbał o paznokietki,
właśnie co umiem i co robię
już nie zapewnia ci podniety...

Co było kiedyś — przeminęło...
A teraz nie wiem, jak zakończyć,
ty jesteś ze mną nieszczęśliwa,
więc po co sklejać, po co łączyć...?

© Elżbieta Żukrowska 12.02.2014.
Fot. z internetu

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz