127//14. DZIĘKUJĘ CI PANIE

DZIĘKUJĘ CI PANIE

W pokorze głowę pochylam, o Panie,
serce otwieram w cichym dziękczynieniu
za moje dzieci i za wnuki moje,
że zawsze razem, chociaż w rozdzieleniu.

Dziękuję, że omija je groźna choroba,
rosną, pracuję na Twą chwałę, Panie.
I za to dziękuję, że choć już nie młoda,
każdego ranka własną siłą wstaje.

Dziękuję za to, żeś mi dał przyjaciół,
jednych znam dobrze i patrzę im w oczy,
innych poznałam w świecie wirtualnym,
Ty pozwoliłeś w myślach się zjednoczyć.

Dziękuję jeszcze za tysiąc drobiazgów,
przez nie moje życie dobrem nasączone,
że mogę czytać, pracować jak każdy,
który posiada zmysły niezmącone.

Dziękuję, Panie, za życie spokojne,
że równą miarą dzień po dniu otwierasz,
że dzięki Tobie chleb na stole hojnie,
i że w niedzielę mogę odpoczywać.

© Elżbieta Żukrowska 9.02.2014.
Fot. z internetu