* * *
Czytam twoje wiersze pochylając głowę,
myśli zawirowały, chętne do wymiany,
bo te stokrotki, paprotki i bluszcze nowe...
A wyżej nocny baldachim z lekka rozespany.
To wszystko do mnie mówi z wysoka i niska,
szczególnie wręcz stokrotki małe pod stopami
i gwiazda uśmiechnięta, co warkoczem błyska,
gdy spada z firmamentu między siostrzycami.
Prośbę wypowiedziałam w wielkim uniesieniu
i wiersze zapachniały tak, jak pamiętałam!
Słowa spłynęły kaskadą, zupełnie jak wtedy, gdy
w noc różaną czytałeś, aż się zasłuchałam.
© Elżbieta Żukrowska 2.03.2014.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz