DWOJE NA JEDWABNYM SZLAKU
A kiedy dwoje na Jedwabnym Szlaku,
gdy zgodne serca jeden rytm podają,
droga nie dłuży się, na każdym znaku
serdeczne myśli sobie przesyłają.
Właśnie czekają, że pierwsze kasztany
rozbielą, zaróżowią te potężne drzewa,
w ich cieniu miło skryć się przed upałem,
wieczorem słuchać, jak nocny ptak śpiewa.
Albo akacje! Odurzą zapachem,
są jak zapowiedź sytości, dostatku,
pośród drzew innych, z wielkim rozmachem,
sypią obficie drobnym białym płatkiem.
To też Jedwabny Szlak — marzenie ludzi,
gdzie w delikatny jedwab otulone
dwa serca blisko — szkarłatem ubrudzisz
dłonie, chcąc, by zostały z nagła rozłączone.
© Elżbieta Żukrowska 7.03.2014.
Fot. z internetu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz