37//14. DZWONIEC I LETNIA PORCELANA - w towarzystwie wiersza Jerzego Piątkowskiego

Autor wiersza - Jerzy Piątkowski:

"Utknęło lato i mieszka sobie, wśród porcelany;
pora jak widać - zachętą jest już, do herbaty.
Nad filiżanką żywe, schylone kwiaty,
dumają, nad losem tego, co na glazurze malowany.

Ceratką stolik, co za przezorność - jest nakryty;
liście - owocom, zazdroszczą lądowania z drzewa.
Nastrój kuszący, a napój jeszcze nie wypity,
pytanie, co ptak znudzony tu, paniom wyśpiewa."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

DZWONIEC I LETNIA PORCELANA

Otóż to! — Lato utknęło na chwilę!

Wczoraj ze smakiem piło czekoladę,

zapatrzone ciekawie w pań sporą gromadę

— obiecało zostać— a może się mylę...?

Lecz na stoliczku radośnie rozświetla

ślicznie zdobioną porcelanę w kwiaty,
daje kameralny nastrój, a kusi aromatem,
zachęca, namawia do picia herbaty.

Ku zaskoczeniu pań dzwoniec mały
rozsypał całą gamę delikatnych nutek,

zaniósł się trelem jak na zawołanie,

urodą śpiewu zachwycił — aż zamilkły panie,

by ptaka nie spłoszyć gdy odpędza smutek...

W słodkiej melodii małego śpiewaka

zaklęta miłość do jego wybranki,

włożył w nią kunszt i serce ptaka

jakby z miłości uwił nutek wianki,

teraz je przynosił — w miejsce robaka....

© el.żukrowska 25.10.2013.
 Fot. z internetu