PRZECIWKO WOJNIE I PRZEMOCY
Nie ważne, ile we mnie nędzy.
Nie myślę też, że czas się dłuży.
Tu jeszcze mam nadziei trochę
— może osłonię cię od burzy.
Może tej nocy prześpisz jeszcze
godzinę-dwie na mych kolanach.
Nie mam innego już schronienia,
gdy ziemia wokół tak zbrukana...
Ale odpocznij w czasie ciszy,
właśnie nie warczą samoloty,
nie leci żaden pocisk z gwizdem,
znużony snajper przymknął oczy...
I choć zrodziłam cię do życia,
zabrakło czasu na słodkie pieśni.
Czy zdążysz choć dorosnąć tutaj?
Lecz tu karabin noszą dzieci...
Śpij, wypoczywaj, ile zdołasz,
będę nadzieję w sercu mieścić...
Niechaj ta walka już się skończy!
Niech matki mogą dzieci pieścić!
© Elżbieta Żukrowska 27.01.2014.
Fot z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz