292.NIEBO MI SIĘ KOŁYSZE
NIEBO MI SIĘ KOŁYSZE
Niebo się kołysze, obłokami płynie,
Baranki się pasą w niebieskiej dolinie.
Słoneczko prześwieca przez ich falbaneczki,
Maluje dla dzieci różne obrazeczki.
Maluje góry, co to ich aż siedem
I rzeki wysrebrza, by płynęły biegiem.
Dodaje poświatę prosto jak z witraża,
Spoglądasz w chmury — zaraz się rozmarzasz.
A najpiękniej barwi przedwieczorne zorze,
Kiedy zapowiada słoneczną pogodę.
Pędzlem unurzanym w różowym kolorze
chmurce ciętej w pasma umaluje brodę.
© el.żukrowska 29.marca 2012.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz