WISIOR
Już nie chcę się spinać!
Nie chcę błyszczeć,
Nie chcę przyciągać tłumów,
Ale przyjaciół mieć życzliwych,
Nie tylko takich do albumów…
Moje sukienki, szale moje
Zostawię molom na pożarcie.
I jeszcze futra, w szafach stroje…
A ta szkatułka biżuterii -
Może by jakoś tak… dla biednych?
I tylko wisior, ten z jantaru,
Co srebrem czasem lekko dzwoni,
Zostawię sobie na pamiątkę…
On taki ciepły w mojej dłoni.
I nawet łańcuch z ogniw drobnych,
Gdy moje ciepło w siebie bierze,
Razem są jak płomieni wiele
Ofiarowanych w dobrej wierze.
Prometeuszu - dziękuję ci…
e.żukrowska
(remanenty)
16 listopada 2011
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz