OSTROGA
Przynieś mi wiersz muzyko
pośród ostrego brzmienia
nagle łagodniejesz
jakby ręce stulić
uśmiech podajesz
te ostre dźwięki to tylko ostroga
het daleko w Atlantyk wysunięta
a tu już ramiona Morfeusza
bezpieczeństwo i łagodność
Cisza
Ponad dachami biegniesz
ponad miejską wrzawą
dotykasz czułych strun
wiersz jak latawiec na uwięzi płynie
Poruszasz najgłębiej
I już jak nowa fala —
— pochłania cię ocean
i już tylko szemranie
słabej milknącej kropli wody za tobą
Czas się przybliżył
© el.żukrowska 28.12.2013.
Fot. - internet - France - Atlantic Ocean
- Most Amazing Pics in the World.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz