CICHE ZAPROSZENIE
(Uśmiech do R.S.)
Obdarowałeś mnie nieświadomie
— poza swą wiedzą i także wolą —
rozbudzonymi marzeniami,
które nie grzeszą, nie swawolą.
Idę spacerem pośród świerków,
po ośnieżonych wrzosowiskach
— choć tak naprawdę deszcz za oknem,
a pod nim ścieżka bardzo śliska.
Podarowałeś uśmiech cichy,
jakieś gdzieś w gwiazdy zapatrzenie,
choć niebo zwałem chmur przykryte
i nie przenika tych gwiazd lśnienie.
Siadłabym z tobą przy stoliku
lub przy kominku i w cichości
— może herbatka malinowa?
Wzmocniona rumem, tym dla gości... ?
© el.żukrowska 20.12.2013.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz