556. UWIĘZIONE MYŚLI

UWIĘZIONE MYŚLI
( z tomiku LUTNIA)


Już nie zapalasz na niebie gwiazd dla mnie
ani na mojej skórze nie czarujesz święta
(kiedyś ustami dotykałeś także
te wszystkie miejsca dla nas dwojga święte)...

Już twoje palce nie wędrują śmiało,
nie niosą ulgi ani zniewolenia
i tylko drżenie przechodzi przez ciało
ledwie dla doznań tamtych wspomnienia...

Bezgłośnie krzyczę, że kocham, uwielbiam,
kiedy tak mocno ujmujesz mnie w dłonie...
Lecz to minęło, tylko ciało moje
w nowym rozedrganiu i od nowa płonie.

Nakazuję sobie tysięczne milczenia
i choć powstrzymuję wyciąganie dłoni,
to oczy same za tobą...  i serce, i dusza
— lecz ty uchodzisz przed moją pogonią...

I tylko myśli nie mogę odrzucić.
One wciąż we mnie i nie chcą umierać.
Wczepione głęboko, mogą mocno smucić
i stare rany na nowo otwierać...

© el.żukrowska 18.czerwca 2012.
Zdjęcie zapożyczone z internetu.