DLA ZOSI SZYDZIK
Łagodność to twarz Twojej duszy,
a ona lekka, drobna, delikatna,
a jednak silna... choć łatwo się wzrusza.
Acz pod ciosam, i w życia zmaganiach,
ciągle jest górą — choć tak często sama.
Bywa, że smutek rozciągnie swe macki...
lub kropla goryczy do kielicha wpadnie.
Ona się nie skarży, z uśmiechem wybaczy,
nawet gdy wtula się w Ciebie bezradnie,
obcym nie zdradza, co ukrywa na dnie.
Rankiem od nowa i z prostą piosenką,
pióro do ręki, gdy dotknie natchnienie.
Dusza rozśpiewa się wówczas srebrzyście,
słowo za słowem spod pióra wypływa.
Cudny wiersz taki, bo to dusza tkliwa...
Cóż, że deszcz czasem, że jakieś zmagania,
obok dni smutnych — są także radosne,
dusza się wtula, drżąca i spłakana...
Jednak — na szczęście! — pierwsza czuje wiosnę.
Gdyż ona i Ty — to jedno, Kochana.
© el.żukrowska 1.12.2013.
Fot - Zofia Szydzik - obraz namalowany przez Basię *
Elu jest mi bardzo miło, dziękuję za piękny wiersz, postaram się sprostać :) Zosia
OdpowiedzUsuńZosiu
OdpowiedzUsuń- Dziękuję za zgodę na umieszczenie zdjęcia obrazu, a także za komentarz i odwiedziny na moim blogu. Cieszę się, że mogłam Ciebie poznać. :) ♥