TRAKTAT O CZŁOWIEKU, MIŁOŚCI I WYBACZANIU
Czasem nieudolnie
opowiadamy o sobie i o uczuciach.
Plączemy się jak w zeznaniach
— trudno mówić o sobie.
Przypadkowo zasłyszane zdanie
dostaje rangę drogowskazu.
Zapewniasz — jestem człowiekiem!
Oburza cię okrucieństwo i bezmyślność,
kiedy widzisz okaleczone zwierzęta.
Wstydzisz się za tych, co je krzywdzą.
Bywa gorzej
— czasem mordują własne dzieci...
Jednak ponad tym wszystkim jest wybaczanie.
To ono czyni nas tym, kim jesteśmy,
ocala ludzkość przed morderczą zemstą.
Jest podstawą historii,
daje zalążek sztuce,
bo każde dzieło jest w pewnym sensie
— dziełem wybaczania.
Bez tego marzenia nie zaistniałaby miłość,
która jest przecież obietnicą wybaczania.
Żyjemy tylko dlatego, że możemy kochać,
a kochamy — bo potrafimy wybaczać.
Tylko miłość oczyszcza, ocala
— a nikogo nie można ocalić bez miłości.
© el.żukrowska 12.czerwca 2013.
Fot. z internetu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz