DO JULII
Ktoś białym piaskiem posypał już ślady,
i nie odgadniesz z czego jest ten pył.
W świetle księżyca płyną serenady,
znowu jest Julia i znowu ten styl...
Lecz ty nie dążysz do swojej Werony,
bo serca nie słuchasz, gdy jest zagubione.
To tu masz już pracę, spraw chyba miliony
- darmo zielony kamyk ci wklejony!
Może jednak w weekend podążysz za sercem,
chociaż na chwilę w JEJ świat się zanurzyć.
ONA tam czeka z uśmiechem i wiankiem,
splecionym z gałązek kłującej róży....
© el.żukrowska 22.czerwca 2013.
zdjęcie z internetu
Niedziela 23 czerwca 2013, godz. 19:23
- jest 52.000 wejść na mego bloga.
Dziękuję!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz