sobota, 22 czerwca 2013

384/13. POWIEDZIAŁEŚ...




POWIEDZIAŁEŚ...
(wiersze szaro-złote)

Powiedziałeś, że twoje serce
nigdy wcześniej nie kochało,
że jestem dla ciebie
jak nowy potok rwący.
Nie wiem, czy wierzę.
Na pewno bym chciała.

Jeśli to prawda,
jeśli wybrałeś mnie z tysiąca...
Otul mnie swoim uczuciem
jak możesz najszczelniej
i nigdy już nie znikaj,
zawsze już bądź ze mną.

A gdybyś musiał na krótko,
bo gdzieś tam śmierć, pożoga,
postawię w oknie światło,
sama siądę na progu.
Wracaj dopokąd świeci
i znaczy drogę ku mnie,
bo gdy zabraknie świecy
— możesz przecież zapomnieć...

Gdy ciemność  po kryjomu
— strach uwolni dla mnie
wszystkie upiory domu,
oślepi i zniewoli,
a ufność całkiem wyprze,
otępi bez litości,
przyniesie krzyk na usta,
przypomni okropności,
oczy wypełni łzami...

Nie zostawiaj mnie samej...

© el.żukrowska 22.czerwca 2013.
zdjęcie z internetu





Brak komentarzy:

Prześlij komentarz