sobota, 22 czerwca 2013
384/13. POWIEDZIAŁEŚ...
POWIEDZIAŁEŚ...
(wiersze szaro-złote)
Powiedziałeś, że twoje serce
nigdy wcześniej nie kochało,
że jestem dla ciebie
jak nowy potok rwący.
Nie wiem, czy wierzę.
Na pewno bym chciała.
Jeśli to prawda,
jeśli wybrałeś mnie z tysiąca...
Otul mnie swoim uczuciem
jak możesz najszczelniej
i nigdy już nie znikaj,
zawsze już bądź ze mną.
A gdybyś musiał na krótko,
bo gdzieś tam śmierć, pożoga,
postawię w oknie światło,
sama siądę na progu.
Wracaj dopokąd świeci
i znaczy drogę ku mnie,
bo gdy zabraknie świecy
— możesz przecież zapomnieć...
Gdy ciemność po kryjomu
— strach uwolni dla mnie
wszystkie upiory domu,
oślepi i zniewoli,
a ufność całkiem wyprze,
otępi bez litości,
przyniesie krzyk na usta,
przypomni okropności,
oczy wypełni łzami...
Nie zostawiaj mnie samej...
© el.żukrowska 22.czerwca 2013.
zdjęcie z internetu
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz