624 (22/2). DAJ SIĘ ROZMARZYĆ

DAJ SIĘ ROZMARZYĆ

Daj się rozmarzyć, miły, daj!

Zamknij oczy na dziś,

a otwórz na jutro,

gdzie nasze nowe światy

i kwiaty, jakich tu nie ma,

bo niemodne…

Gdzie las, co śpiewa poszumem

za nami, przyzywa, woła

zapachem sosny;

gdzie pola z niebem za wysokim

-  ręką nie sięgniesz!

I skowronków chór…

Ziemia rozpachniona po deszczu

odurza zapachem

po zawrót głowy…

Tu twoje i moje marzenia

aż po spacer jarem i polną drogą,

po te wierzby rosochate,

przycinane wczesną wiosną,

dostojne boćki na łąkach

i zwiewną czerwień maków…

Po polski krajobraz

już na zawsze głęboko w sercach…

- To nie jest jutro - to jest...

głębokie wczoraj...

© e.żukrowska 27. lipca 2012.
Zdjęcie zapożyczone z internetu.