SAMA NIE WIEM
Zniszczyłeś mnie psychicznie w drobny mak.
Nie czuje już bólu, żalu, ani nienawiści.
Wrak. Wypalony do cna smutny wrak.
Tylko powiedz mi - jakie masz z tego korzyści.
Nie będę się z tobą targować ani za nos wodzić.
Lasu mi trzeba, łąk przestronnych, zapachem bogatych.
Chcę odpoczywać, zapomnieć. Jakoby odrodzić.
Poczuć wiatr na twarzy. Pozmieniać klimaty..
Może mi się uda uratować duszę.
Może pośród głogu, mięty lub konwalii
Ocalę umiejętność kochania i wzruszeń...
Może siebie samą uda się ocalić...
© e.żukrowska 16.sierpnia 2012.
Zdjęcie zapożyczone z internetu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz