NA CMENTARNYM WZGÓRKU
Mglistym, jesiennym dniem,
pełnym zadumy i wspomnień,
wspinasz się na piaszczyste wzgórze,
gdzie tylu znajomych, już nieobecnych,
jakbyś palcami przeczesywał czas
— ten przedwieczny;
jakbyś z pamięci wydobywał
wszystkie ciepłe słowa,
dobre gesty,
choć wtedy wydawały się zbyteczne,
były, by dziś radować,
wciąż ciepło nieść;
i modlitwę, tę szczególną,
za zamkniętymi oczami,
w najgłębszej ciszy
— szeptaną sercem.
© el.żukrowska, Rzące, 16.10.2013.
© Fot. własna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz