IDĘ DO CIEBIE KOCHANY
O, mój kochany, idę do ciebie!
Idę powoli od drzewa do drzewa.
Tak niedawno zbierałam kasztany...
Teraz złotem mi drogę wyściełasz.
Idę, idę do ciebie jesienią,
zadziwione posępne są drzewa,
pod nogami szeleszczą mi liście,
a w szczelinach wiatr piosnkę śpiewa.
W tym szpalerze drzew przy jeziorze,
gdzie niedawno ogrzałeś mi ręce,
jakieś cienie po bokach zostały...
A w pamięci wciąż twoje zdjęcie.
Ale idę, idę do ciebie kochany,
wiatr już chłodzi i deszczem aż grozi.
Mnie dziś żadna pogoda nie szkodzi
— ja do ciebie aleją wybranych...
Tyle zniczy zapłonie na grobach...
I chryzantem zapach przyjemny,
a ja w drodze do ciebie już bliskiej...
Tu granica. A za nią jest ciemność.
© el.żukrowska 29.10.2013.
© Fot. Zdzisław Marciniak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz