ZŁOTA POLSKA JESIEŃ
( dedykowany Rafałowi Jakubowi Ch.)
Tyle żółci, brązów, ostatki czerwieni...
alejka opustoszała, piękna i samotna,
na darmo zaprasza, kolorami mieni,
woda niebo odbija... Jesień jest ulotna.
Jeszcze mnie zapraszaj na poranny spacer,
pozwól wziąć pod rękę i mów o jesieni.
Za kilka dni deszczem za nami zapłacze,
przekona, że jesteśmy nią zauroczeni.
Gasną z wolna kolory, minął czas zieleni,
dawno już nie śpiewają tu ptaki godowo.
Na szczęście nim rok minie — wszystko się odmieni,
złota polska jesień wybuchnie na nowo.
Roztańczą się białe nitki pajęczyny,
oplotą nasze ręce i przylgną do włosów,
może mi coś szepniesz... jak to do dziewczyny,
na leśnych ścieżkach, wśród rozkwitłych wrzosów...
© el.żukrowska 9.10.2013.
Fot. za Rafałem Jakubem Chmielewskim
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz