piątek, 13 lipca 2012

591. DO ANIOŁKA RADOŚCI




DO ANIOŁKA RADOŚCI

Radosny Aniołku - rozbujany w chmurach
Z wesołym uśmiechem jak na zawołanie
Zapewniam cię właśnie, że bywając w murach
Sama się jakaś taka "murowana" staję.

Tobie uśmiech, zabawa, podniebne swawole,
Próżnujesz sobie, zwyczajnie się lenisz.
Miałeś radość i szczęście siać w wielkim mozole.
Przecież Aniołem Radości się mienisz.

Tymczasem tobie psoty i próżniacze życie,
Nie zapalasz iskry, chłodzisz aż do kości,
Powiedziano mi nawet inne rzeczy skrycie,
Ale lepiej zmilczę - jestem cała w złości.

Zatem drogi Aniołku bierz się za robotę.
Zapal błyski i szczodry daj puchar radości.
Już się nie wykręcaj, że wolna sobota,
Nie żałuj zwykłym ludziom szczypty przyjemności!

Gdy ty, dzieciaku roześmiany, piruety kręcisz,
 tam ludzie kamienieją bez śmiechu i pamięci.

© e. żukrowska 13.lipca 2012.
Zdjęcie zapożyczone z internetu.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz