DO **) (1)
Moje wiersze od dziś już jakby nie dla ciebie.
Dojrzałaś w nich nudne, zasuszone treści.
Wszystkie na jedno kopyto — aniołki i niebo,
smętna zdradzona miłość, za to brak radości.
Ile można o bólach, smutkach, porzuceniach,
o pogardzie, tęsknocie, żalu rwącym duszę...
albo nawet i o tych różowiutkich chmurkach.
Powiedziałaś: przestań i czytać nie zmuszaj!
Nie zmuszam, do czytania też nie nawołuję.
Nudne są dla ciebie? Może i dla wielu...
Pochwały na Facebooku zatem były złudne...
Trzeba lepiej pisać, by dosięgnąć celu.
© e.żukrowska 9 lipca 2012
Zdjęcie zapożyczone z internetu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz