140. ZMĘCZONA JESTEM

ZMĘCZONA JESTEM
(z tomiku LIRA)

Zmęczona jestem i w tym zmęczeniu
jeszcze palcami karmię twoją skórę
ślę czułą pieszczotę i  łagodzę bóle
wiem że cię leczę... i jeszcze całuję...
w każdym dotknięciu niosę miłowanie
jak delikatny poszum w koronach drzew
taki ratunek dla ciebie ... duszy kołysanie
spokojność sprowadzam w miejsce złe

Jesteś mój w każdym słowie
w każdym oddechu i każdym spojrzeniu
jesteś w każdym falowaniu nocy
gęstej gwiazdami — jasnej czy ciemnej
jesteś w każdym objęciu słonecznych promieni
w drżeniu rąk ust.. w drżeniu ziemi ...

Jesteś mój gdy patrząc spokojnie
wyciągasz po mnie ręce — chodź do mnie...
Zaproszenie nowe każdego ranka i dnia:
moją bądź — powtarzasz — moją bądź!
Jestem najbardziej na świecie...
Ale zazdrośnie chowam tajemnicę
szczególnie przed szpiegiem księżycem...

© el.żukrowska 2012
Obraz namalowany przez  H.M.-Wilińską.