BRZOZOWY ZAGAJNIK
Na skraju łąki, gdzie te brzozy stare,
Kiedyś był młodniak - i ja byłem młody...
Tuliłem usta w twoje piersi małe
I tak ogromnie bylem ciebie głodny!
Łkałem bezgłośnie w słodkich uniesieniach,
obdarowany przez ciebie najczulej,
nigdy ode mnie się nie odsunęłaś,
nigdy nie rzekłaś, że cię nie rozumiem.
Teraz, gdy takie białe mamy włosy,
gdy serce do serca się tuli w cichości
my pod brzozami rozkładamy kocyk
i wspominamy dni naszej młodości.
A brzozy stare, które tyle znają,
szumią łagodnie, cienia użyczają,
dalej sekrety nasze zatrzymają,
nigdy nie zdradzą, nic nie wyśpiewają...
e.żukrowska 2012
Obraz pędzla Hani Moczydłowskiej-Wilińskiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz