SŁOWA, KTÓRE RODZĄ PUSTYNIĘ
( z cyklu - Wszystko jest iluzją)
Trzymałeś mnie za obie ręce
siedzieliśmy na wprost siebie
pod sufitem kawiarenki
psuła się właśnie lampa
mrugała wzywając pomocy
och — ja tez jej potrzebowałam
kawa stygła w filiżankach
jak mam to pojąć że już koniec
Sztywniały ci szczęki kiedy
wypowiadałeś te słowa
Nie chciałeś rozstania więc dlaczego
Z niedomówień wyrastał obraz jak z horroru
— przerażający
Chciałam ukryć twarz na twoim ramieniu
albo chociaż we własnych dłoniach
i zapłakać
— nad nami
nad sobą
© el.żukrowska 19.09.2013.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz