TUSIA JESIENIĄ
Astrami pożegnane lato już odeszło,
złota polska jesień przestała się złocić,
tylko kotka Tusia jeszcze na kamieniach
przysiadła o poranku i tam myje oczy.
Cisza rozpostarła skrzydła nad ogródkiem,
wiatr na niebie chmury zbiera od wieczora,
szerokim wałem od zachodu toczy,
na listopadowe słoty przyszłą właśnie pora.
Gna ponad polami, wysusza troskliwie,
by zebraną tam wilgoć w zwały chmur powciskać,
zielone oziminy czekają cierpliwie,
kiedy od nowa deszczem będzie z nieba chlustać.
Zaskoczona Tusia schroniła się w domu.
Teraz przez okno patrzy, ogródek lustruje,
jednak gdy deszcz — za wiele nie może zobaczyć,
gdyż kropelki szybę bardzo zamazują.
© el.żukrowska 6.11.2013.
© Fot. Stanisław Lukas
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz