I ZNÓW SMUTKI
(z cyklu - Wszystko jest iluzją)
Jeszcze nie wyjechałam
prawie nic się nie stało
a już tęsknota ręce wyciąga
muzyka smętnie otula ciało
jakiś ziąb w serce zagląda
Droga daleka szlak wytyczony
na fletni Pana ktoś smutki kołysze
wibrują drżąco unoszą w górę
mącą na chwilę anielską ciszę
Czas swoje drobne stópki odciska
łza na policzek — pojedyncza — smutna
nic się nie może odwlec zawrócić
nic już nie zmieni mojego jutra...
© el.żukrowska 18.11.2013.
Fot z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz