729/13 ŻYCIA WIR

ŻYCIA  WIR

Czy mnie coś ominie?

Życie już zadbało

— dla mnie pełną miarką,

a nigdy - za mało!

Pełną miarką goryczy,

troski i cierpienia.

Czy na kogoś liczę?

Raczej sama zmieniam…

Zaglądam smutkom w oczy,

wypłaszam je z  życia;

tu jest miejsce na dobro

— niech miłość z ukrycia…

Pozornie miejsce

jest jak każde inne — 

witraż słońce sączy

przez kolory płynne.

Wystarczy, że jest na niebie,

że pochyli głowę…

Ktoś tu na nie czeka

- zawsze w pogotowiu…

Przez czyściutkie szyby

z mieszkańcami gada,

roztacza nowe wizje,

coś tam zapowiada…

Ale los wciąż uparty

i chętnie się droczy

- ostrzegam, że dość smutków,

niech piany nie toczy!

A on uparty –

z jednej strony głaszcze,

a z drugiej,  niespodzianie,

 już otwiera paszę

— i gryzie…

© el.żukrowska 4.11.2013.

© Fot. własna