ZBIOROWA MOGIŁA
Na zbiorowych mogiłach krzyże prosto w niebo...
Skowronek wiosną dla poległych śpiewa.
Lecz w listopadową rocznicę nikt zniczy nie świeci
i rąk zziębniętych przy nich nie ogrzewa.
Zapomniane w szczerym polu, daleko od drogi,
usypane, by spokojnie, a na wieczność spali...
Tylko żal w sercu jakiś, że nikt nie przychodzi...
Oni życie za wolność... a dziś nikt lampek nie pali.
W miejsce ludzi wiatr przypada do mogił,
szeleści trawą, łozą, przytuli jak trzeba;
słońce wiosną zielone bzy pięknie rozmai
i skowronka ze śpiewem wyśle w błękit nieba.
I znowu cisza, senne lato, pachnie koniczyna,
czasem w zielu ostrożna łasica się chowa...
A zimą... ? Zimą biała puchowa pierzyna
troskliwie mogiłę okrywa od nowa.
© el.żukrowska 11.11.2013.
Fot z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz