675/13. DO TATY

DO TATY

Na skraju lasu przytulone
stare wspomnienie na mnie czeka,

o tym, jak woziłeś po lesie saniami,

kiedy choroba zaatakowała,
gdy był potrzebny żywiczny oddech...

o, bardzo wtedy byłam chora.

A Ty — dałeś mi czas specjalny — dla mnie!

                   
                   Ale nie śniłeś mi się 

                    przez tyle lat, Tato,

                    nie odwiedzałeś mnie,

                   nic do mnie nie mówiłeś.

                    A we śnie jadę wraz z Tobą,

                     po dziecięcemu przytulona,

                    wetknęłam ci pod pachę rękę,
                    zapach w powietrzu lekko słony

                    TATO — dlaczego płaczesz? Po co łzy?

                    Przecież Ty nigdy nie płakałeś…

                    O, czyżby nie było Ci tam dobrze?
                     I może za mną zatęskniłeś...?

                    To już tak dawno, gdy...

© el.żukrowska 1.XI. 2013.

Fot z internetu