404. DAJ MI SWOJE MYŚLI

DAJ MI SWOJE MYŚLI

Myślałam - odejdę w sen,
mam takie swoje ogrody,
gdzie w kwiatach drzew
ukryte jest piękno
słowa, myśli i obrazu.
Ale ty mówisz do mnie:
- Daj mi te wszystkie myśli
zanim je sama wyśnisz...
Myślałam - pozamykam się,
po cóż ja teraz dla świata?
Tam w kryształkach rosy
zamknę gorycz i tęsknotę,
wyzwolę się od trosk,
powiem - dość traumy.
Dość!
Ale ty znów nalegasz:
- Daj mi te swoje myśli
zanim je sama wyśnisz,
nim wstanie świt...
Wrócę uśmiechnięta,
z rozwianym w tańcu włosem,
przybrana świeżymi kwiatami.
Znajdę nową miłość
- albo ona mnie znajdzie
i już nie będzie bolało.
Ale zatrzymujesz mnie
i patrząc z napięciem w oczy,
mówisz cały przejęty:
- Daj. Daj mi te swoje myśli.
Popełniasz błąd.
Jestem w twoim śnie.
I już nie odejdę stąd.

e.żukrowska 19.04.2012.
Zdjęcie z Internetu.