TYLKO MI POZWÓL
Te alegorie, rozpacz i drzazgi...
a ty natychmiast po moją rękę!
Wiem — tak może poczuć się każdy...
A jak osłonić cię tu prędko?
Gdzie ty mieścisz swe wątpliwości,
skąd tyle strachów, jakieś złe fobie?
Życie naucza wszak mądrości,
a poskąpiło ich właśnie tobie?
Wierzę (choć może infantylnie),
że jeśli dasz mi troszeczkę czasu,
to wyprowadzę cię na prostą.
Tylko mi pozwól. Już się nie frasuj.
© Elżbieta Żukrowska 28.03.2014.
Fot. z internetu
Remanenty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz