CORAZ WYŻEJ
- z inspiracji fotografią Krysi Linowskiej
Idziesz z radością, sam wędrujesz,
aż po widnokrąg, po horyzont,
wysoko w górach inaczej czujesz
— tu szczyty jakby niebo gryzą...
Chmury to strzępki cukrowej waty,
ponad lasami, ponad granią,
czasem wilgocią otulą plecy,
to znowu deszczem pokrapiają.
Masz przed oczami stoki, doliny,
strumyki, srebrne wodospady,
a także plamy kosodrzewiny,
jesienią klony, jak barwne Driady...
Stojąc samotnie na ostrej grani
jakbyś zrozumiał, żeś bliżej Boga!
Nieśmiało modlisz się oczami,
oczarowany potęgą srogą.
© Elżbieta Żukrowska 12.02.2014.
Fot. Krysia Linowska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz