WSZYSTKO SIĘ ZMIENIA
Kiedy już ręce utrudzone,
a nutki grają tylko w głowie,
ty na kolanach mi ją połóż,
a ja ci w zamian coś opowiem.
Wiem — nie dla ciebie śpiew o kwiatach,
ty zawsze o swych łanach zboża...
Wrócimy do nich środkiem lata,
może z wiaterkiem, tym od morza...
Lecz nie nam bywać żniwiarzami,
choć zawsze jeszcze w pełnym słońcu
możemy podać zimnej wody,
już utrudzonym kośbą żeńcom.
Czasy zmieniły obyczaje
i mineralna w krąg panuje,
nikt wody z dzbana nie podaje!
Z gazem — bez gazu — proponuje.
© Elżbieta Żukrowska 15.04.2014.
Fot. Marian Zaborowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz