UKRZYŻOWANA NADZIEJA
wiatr z daleka... mroźny...
wicher niebezpieczny
wyziębia ludzkie serca
okrucieństwem wyciska łzy
patrząc w oczy sąsiada
— nawet nie smutek...
a puste oczodoły...
albo żądzę krwi...!
i już deszcz nieomal krwawy
była i łuna pożogi
morowe powietrze
ziemia sczerniała od krwi
oddech trwogi ponad ziemią
na niebie tęczy zabrakło
przymierza ludzkie podeptano
żołnierskim butem w bruk
i znów cień boi się cienia
kobiety ze strachu
o swoich mężczyzn — mdleją
a nadzieja związana
Wschód ukrzyżowano
© Elżbieta Żukrowska 14.04.2014.
Fot - WP.PL WIADOMOŚCI
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz