POŻEGNANIE
i już ostatnie gesty pożegnania
i gwizd pociągu tuż przed ruszeniem
serce zmieniło rytm uderzania
jakoś tak straszno zostać na ziemi
myśl o powrocie do pustego domu
zimne na plecach wywołuje dreszcze
zdziwione ściany będą pytać "czemu"
a może nawet czy "długo tak jeszcze"
stoję na peronie rozpaczą przygięta
czuję twój niedawny dotyk na skroni
postaram się słowa twoje zapamiętać
i ten cień na czole i to drżenie dłoni
ile jest takich pożegnań przed nami
ile rozpaczy ukrywanej w duszy
ile dręczących godzin nieprzespanych
ile przed nami koniecznych "musisz"
© Elżbieta Żukrowska 9.04.2014.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz