NA CZARNYM LĄDZIE
Szeptałeś w wieczór i nocą,
zapewniałeś, że już czas,
że wypełnisz to ochoczo,
co wywróżą znaki gwiazd.
Smarowałeś słodkim miodem,
opowieścią prosto z serca,
że nie może już być lepiej,
głosy innych to oszczerstwa.
Darowałeś mi pierścionek
z turkusowym skrzącym pięknem,
ślubowałeś nawet miłość
póki serce ci nie pęknie.
I uwiozłeś mnie daleko,
gdzie pustynie i oazy,
w swoje światy egzotyczne,
mnie niechętne ciemne twarze...
Tu dopiero wiem, co smutek,
jak samotność rakiem toczy,
ile tęsknot kryje serce,
ile łez pomieszczą oczy...
© Elżbieta Żukrowska 9.04.2014.
Fot. z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz