piątek, 4 kwietnia 2014
337//14. CHCE SIĘ ŻYĆ!
CHCE SIĘ ŻYĆ!
wiosenny trzepot skrzydeł
słońca pełne niebo
śpiew ptaków z daleka
do otwartych okien
wołanie tchem najczystszym
w wiośnianych zaśpiewach
i taka radość w sercu
— jak obłok puszysty
chce się kogoś objąć
przytulić przynajmniej
może kwiaty dziewczynie
ot tak — podarować
a może z wielkiej radości
aż puścić się biegiem
trzy razy podskoczyć
mocno zawirować
skąd ta lekkość radość
rumieniec policzków
skąd taka chęć życia
działania rozmowy
ten śmiech serdeczny ledwie
słońce w okolicy
i zapał do wszystkiego
taki mocny nowy
rozkrzyczeć się rozradować
spotkać rówieśników
we wspólnej pracy
albo nad ogniskiem
młodość swą podkreślić
uniesienie przeżyć
i wyśpiewać to głośno
opowiedzieć wszystkim
© Elżbieta Żukrowska 4.04.2014.
Fot z internetu
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Jaki ładny wiosenny klimat stworzyłaś, pozdrawiam
OdpowiedzUsuńAlino
Usuń- bardzo dziękuję za ciepły komentarz.
Serdeczności. :)
Zgadzam się w 100%, ale nie dla mnie takie klimaty.
OdpowiedzUsuńJa muszę poszukać wiersza o szarości.
Pozdrawiam
Co za uparciuszek.... Nie można zawsze smęcić... :)
UsuńTak, tak - owszem - zgadzam się, ale cóż na to poradzę, że szary mam nastrój.
Usuń♥ ♥ ♥
Usuń