warsztat – sonet francuski – abba, cddc, efe, fgg
Na zawsze w moim sercu
Mamo – prosiłam w myślach – brak mi utulenia.
Zabrałaś swoje ręce, ziemia je okryła.
Zabrałaś swoje serce, a na nie liczyłam.
Przychodzę wciąż na cmentarz, a tu zimna ziemia.
Wiosną sadzę konwalie – garść twych ulubionych,
zapalam kilka zniczy, w każdy dzień przychodzę.
Rozmyślam o minionym i dużo się modlę,
lecz brak mi naszych rozmów, szeptów roztrzęsionych…
„Spieszmy się kochać” było. Nic się nie zmieniło.
To uczucie trwa dalej, bo jest ponad czasem,
tyle, że i mnie teraz bliżej ku mogiłom,
a czas spędzony z tobą stał się już relaksem.
Jesienią twój grób stroję w kolorowe kwiaty,
jakbym ci przynosiła najcieplejsze szaty.
© Elżbieta Żukrowska 20.10.2016.
fot.z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz