Wielka i prawdziwa?
Nie lubisz, gdy zwracając się do ciebie
przypominam, jak nam kiedyś było...
Nie cofnę czasu, a przeminął biegiem,
i się skończyła taka wielka miłość!
Rozplątuję sznureczki zagmatwanych myśli,
pozwalam wspomnieniom tańczyć kontredansa.
Ale nie szepczę "chociaż mi się przyśnij",
wierząc, że prawdziwa miłość jest troszkę
spóźnialska...
Jeszcze porównuję i szukam w słownikach,
albo chcę ją znaleźć w osłonionych miejscach.
Jednak muszę czekać wiosny i słowika,
wtedy - mam nadzieję - od nowa będę
tobie najważniejsza Najważniejsza.
© Elżbieta Żukrowska 24.11.2016.
fot. Art graphiK
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz