Zrezygnować ze złudzeń
Wchodzisz w mój środek dnia
zachwycony zadowolony z siebie
wiatr lekkie białe chmurki pcha
i też takie szczęśliwe
płyną po błękitnym niebie
a jutro już ich nie będzie
wtopią się w blok ołowiany
i będzie deszcz deszcz deszcz
będą deszczowe ściany
A ty skąd przychodzisz
ze szczęściem rozpasanym
sam widzisz - nie uwodzisz
do takiego obrazu
dodajesz tkliwy poemat
po co - nic nie potrzeba
już nie potrzeba
Wystarczy jeden mój krok w mrok
a wiatr zawodzi jak jesienią
przecież odszedłeś przeszło rok...
co znów chcesz zmienić
nie - nic nie zmieniaj
© Elżbieta Żukrowska 5.11.2016.
fot. Andrzej Kosiba
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz