WYZNANIE Z PUSZTY
Złote monety rzuciłem w podzięce,
gdy przez pusztę z tabunem w galopie!
Chciałem ciebie odszukać najprędzej,
przeczuwając, co będzie potem.
Przyszłaś do mnie pod wysokim niebem,
a twoje włosy miały zapach dzikich malin.
Od razu stałaś się i miętą, i chlebem...
I podarunkiem z serca wyszeptanym.
Świat kołował, u stóp twoich czekał,
w dole Cisa świeciła gwiazdami...
Teraz przyznam, że bym nie zwlekał,
gdybym wiedział, jak byłem czekany...
Bo do ciebie jak do wiatru z puszty...!
Bo przy tobie jak z końmi w galopie!
Dzięki tobie odkrywam świat wzruszeń!
Wszystko dobre — z tobą i przy tobie!
© el.żukrowska 29.09.2013.
VISKI Janos (1891 - 1987)
TABUN KONI NA PUSZCIE
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz