Głęboko w sercu
W czytanych wierszach szukam radości,
a ciągle tak wiele smutku znajduję...
Liczę więc miejsca, gdzie uśmiech gości,
gdzie miłość, dobro i spokój czuję.
Może zbyt wiele smutków tak kusi
przez poetę, który nie sieje radości,
sam zanurzony, aż problem go dusi,
bo bardzo kocha — a milczy z miłości.
Ma tajemnicę zakrytą dokładnie
w strachu, że obcy świętość sprofanują.
Ołtarzyk w sercu ustawiony zgrabnie,
tu ciche szepty-modlitwy się snują.
Choć pisze wiersze — tylko do szuflady,
może kiedyś wnuczka przeczyta...
Że była miłość pachnąca jak róża,
lecz bezlitośnie przez obcych zabita...
© el.żukrowska 29.09.2013.
Fot z internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz